35 ULICA Festiwal Teatrów Ulicznych (2022) Fotogalerie

Festiwal ULICA był udany, choć piątkowa aura to był głównie deszcz i niepogoda… Sobota i niedziela było lepiej, choć jak na lipiec to pogoda była raczej jak z przedwiośnia. Człowiek się jednak przyzwyczaił do teatralnych gorących nocy…

8-10 lipca 2022 roku to trzy dni z teatrami na ulicach, a konkretnie na placach w Krakowie. Tegoroczną edycję festiwalu teatrów ulicznych ULICA uważam za skromną, ale udaną. Choć z pogodą to bywało różnie… Najpierw wytłumaczę się z „skromny festiwal” – moim zdaniem, i być może tylko moim, te wszystkie spektakle i przedstawienia można było zamknąć w 2 dniach. A nie w trzech. Czuło się pewne rozrzedzenie, rozciągnięcie, przerwy. Jak komuś coś się nie podobało, to nie miał alternatywy iść na coś innego w tym samym czasie. Choć oczywiście program w Krakowie był taki, ze czasem spektakle się pokrywały…

Chronologicznie – wybrane spektakle i foto galerie…

Teatr Szczęście – Klaun Feliks (Polska/Poland): Szczęśliwy

https://www.facebook.com/teatrszczescie

Afuma (Togo): Etsumon (Solidarność)

https://www.facebook.com/afumatogo/

Teatr Migro (Polska/Poland): Echa

https://www.facebook.com/TeatrMigro

Teatr Biuro Podróży (Polska): Kaspar

https://www.facebook.com/Teatr-Biuro-Podróży-1523558481244708

Agro the Clown (Włochy/Italy): ImproLocura

https://www.facebook.com/agroclown

Joan Catala (Hiszpania/Spain): Pelat

https://www.facebook.com/Joan-Català-Arts-i-oficis-270821663070198

Cia.Maduixa (Hiszpania/Spain): Migrare

https://www.facebook.com/Cia.maduixa

Teatr KTO (Polska/Poland): Arcadia

https://www.facebook.com/teatrkto

Krakowski Teatr Tańca (Polska/Poland): Duży Książę

https://www.facebook.com/KrakowskiTeatrTanca

35 ULICA

Bardzo udany festiwal teatrów ulicznych. Dużo pospacerowałem od sceny do sceny. Nacieszyłem oko spektaklami różnymi. I nie jest ważne to, że niektóre mi się nie podobały a inne podobały. To kwestia gustu co komu się podoba. Ważniejsze jest to, że można zobaczyć i poznać inny punkt widzenia. Niekoniecznie zbieżny ze swoimi preferencjami.

Weźmy na ten przykład spektakl KASPAR. Pierwsze wrażenie to patetyczny przerost formy nad treścią i zniechęcenie. Ale jednak zostaje w głowie i im więcej do niego wracam, tym bardziej mi się podoba.

Inny przykład Klaun Feliks – mnie, staremu dorosłemu nie podobał się, ale dzieciaki szalały. Więc doceniam, że taki klaun potrafi młode dusze zaangażować w jakby nie było sztukę. I tez sobie myślę, że to nie byle co jednak tak dotrzeć do najmłodszych. Bo ja na ten przykład nie potrafię. I choćby nie wiem jak bym się starał, to raczej by mi się nie udało…